Gisteren ben ik begonnen met het scheidsrechtersfluitje. De jongen zijn zaterdag gespeend (er zitten nog enkele oude duiven tussen). En nu is het al zaak dat het Pavlov effect gaat werken.
Gisterenmorgen zeer weinig voer gegeven en pas om 1/2 6 met de fluit aan de gang en de bakken vol.
De ouden keken raar op, schrokken zelfs een beetje, en de jongkies kwamen natuurlijk nog niet direct aangestormd. Maar het begin is gemaakt.
Omdat zowel ik als mijn schoonvader de jonge duiven uitlaat en binnenroept is eenzelfde signaal natuurlijk beter dan wanneer hij of ik fluit op onze eigen manier.
Er zijn ook liefhebbers die werken met een (voordeur)bel, of zelfs met een zwaailicht. Het gaat er natuurlijk om dat de recruten luisteren zodra ze signaal krijgen. Voor nu in elk geval fluit ik vooraf aan de maaltijd en tussendoor ook nog enkele keren. Ik lijk nu nog op een scheidsrechter maar ach, ik bepaal dan ook de regels op het hok nietwaar?
Ik hoop maar dat de buurt niet denkt dat ik persoonlijk aan het doordraaien ben...