Lang verzinnen is niet nodig om enkele profs aan te wijzen in de duivensport. Ik doe m’n petje voor hen af! Leeftijdgenootje Bas Verkerk is de meest progressieve daarin volgens mij. In De Duif (online) las ik een prachtreportage over Bas en z’n vader. Ik kan niet anders dan onder de indruk zijn van hun prestaties en de stappen die ze zetten. Binnen 2 jaar na verhuizen gewoon weer de hoogste treden pakken op de moeilijkste spelonderdelen is gewoon ontzettend knap.
Het is een illusie om het 1-2-3 te kopiëren, een utopie om 1-2-3 net zo veel aan de duivensport te gaan verdienen. Het is wel ontzettend mooi vind ik, dat die gasten het gewoon doen!
Een stuk citaat van Bas uit de reportage wil ik niet onthouden aan de lezers van mijn blog. Het gaat over een stukje toekomstvisie op de duivensport:
“Een kleinere groep maar veel fanatiekere duivenmelkers zal de dienst gaan uitmaken. Daarbij zie ik de megahokken niet als grootste probleem want een kleine melker met dezelfde inzet en ambitie kan gerust zijn voet zetten naast die veel grotere hokken."
Lache he?! Volgens mij een hele reële visie, die ook al gewoon waar is. Fanatisme inzet en ambitie heb je nodig om kampioen te zijn, geen megahok of heel veel duiven. Geen gemekker over dat de sport kapot gaat en meer van dat soort van negatieve gedoe. We moeten accepteren dat de door ons zo omarmde duivensport veranderd naar een andere manier van duivensport dan we de achterliggende periode gewend zijn geweest.
Accepteer, Adapteer en maak het ‘eigen’.
De profs zijn een feit. Deze mensen domineren de uitslagen. Nu al en alleen maar meer.
Pas je aan… kies een manier die jou past en... heb (nog steeds) plezier !!