Een mooie uitslag telt hooguit tot aan de volgende uitslag.
Zaterdag vanaf thuiskomst telt als het ware de uitslag al niet meer en is het vooruit naar de volgende. Aankomende week hopen we Quivrain te spelen. Of dat met de losplaatsen-perikelen in Belgie ook zo gaat uitpakken is maar de vraag. Afgelopen week stonden we dus in het nog onbekende Ronquieres.
Rayon West (op de Belgie vluchten wordt afdeling 5 in 3 rayons verdeeld, Oost, Midden en West) stond in Oudenaarde. Midden en Oost in Ronquieres. Voor ons in Midden, trok de massa van Oost er nog flink aan wat voor rayon Oost juist de Oostenwind in de N.NO wind van die zaterdag wat compenseerde. Gevolg een goede spreiding in de breedte en door het noordelijke aan de wind de snelste duiven op de kortere afstanden.
Ik neem aan dat we spoedig weten hoe dit kwam. Gelukkig is men over dat soort zaken steeds transparanter de laatste jaren.
De 459 deed als jong niet veel merkte een clubgenoot op. Toch nu 1e...
Mijn idee is dat je jongen die alsmaar niet fit waren niet zondermeer kan afrekenen op hun prestaties. Zwart wit selecteren op alleen de behaalde prijzen zonder te kijken of je daarin reeel bent naar de duif toe is te gemakkelijk en kan onrecht aan de duif doen. Mijn vader zei altijd - en nog - "je moet een duif een eerlijke kans geven"
Hij bedoelde daarmee dat je een duif eigenlijk pas goed kan beoordelen wanneer hij ook in goede doen is.
De beste zijn toch het makkelijkst en snelst in goede doen... dus komt vanzelf wel uit dat de beste duiven de beste prestaties leveren! Maar ook een goede kan ziek worden en minder gaan presteren. Neem je dat niet mee in de beoordeling dan kun je ook wel onredelijk streng zijn.
Anyway, we wachten maar af of die 459 het vaker gaat doen. Wie weet was het een one-day-fly.
Bolier heeft de vader te leen en Frans Augustijn heeft de eitjes van de 459 afgelopen winter gekregen!