Het naar huis willen komen voor de eigen plek is wellicht de sterkste drive van veel duiven. Natuurlijk ook wel het nest, de partner etc... maar primair die eigen vaste plek!
Een nieuwe plek, een extra plek of een op handen zijnde invasie van een buur zijn altijd een enorme extra stimulans. Daarbij maakt de discipline niet uit,vitesse of fond.
De Geeloger van Minderhoud was er erg voor te vinden een extra drive op te bouwen voor diens territoriumdrift. AS schreef laatst nog over zo'n extra op te hangen zitplekje (ik heb er al jaren enkele die je zo omhoog/weg kan klappen). Jos van Olmen zijn 403 was met diens territoriumdrift erg goed te motiveren. Kennen we niet allemaal dergelijke verhalen?!
Laatst sprak ik een liefhebber die enorm kan knallen met zijn duivinnen. Hij zei me dat zijn beste duivinnentjes werkelijk geen ander dulden in hun vak. Zelf met koppelen elk jaar moeten de nieuwe doffers het compleet ontgelden. Die felheid gekoppeld aan intelligentie is een formule voor succes!
Ik probeer ook altijd duiven een passende plek te bieden. Zat een duif ergens bovenin? dan als jaarling ook zo'n plek proberen te geven enz. Soms lukt het niet om een passende plek te creeren. Je kunt dan in het seizoen merken dat een duif niet 1-2-3 gek is op z'n plek. Dat is niet altijd makkelijk aan te passen. Belangrijkste is toch ook wel dat een duif dat in zich heeft, dat hechten aan een plek. De optelsom van (ook) dit soort zaken maken een duif een gewone of een topper.
Als een duif het niet naar diens zin heeft, forget it.
Als een duif het enorm naar diens zin heeft... grote kans op Bingo!
Die eigen plek geeft daarin nogal eens de doorslag.