Natuurlijk kan een kweek niet zonder 'ongelukjes'. 1 van de eitjes van een koppel dat ik wilde bewaren was gedeukt. Ik zag het toen ik de eitjes nog eens bekeek. Of dat dan is van te vast broeden, harde tabakstelen of wat ook maar... het eitje had meerdere deuken. Wat me opviel was dat het ook wat lichter aanvoelde dan het andere eitje. Waarschijnlijk al wat vocht verloren enz. Met een beetje spijt, gewoon maar weggedaan. Het hoort er helemaal bij, helaas. Zowel het constateren van zo'n ongelukje als er snel overheen stappen. (Was bij koppel Zoon Ari x dochter Zusje).
Ik plaatste gisteren bij de vliegers een plank voor de ramen. Nog genoeg licht door de spoetnik en open (uitzet)raam. Kwestie van de boel wat drukken. Of het helpt? Ik weet het niet maar met lantaarnpalen die vlot mijn hok inschijnen is het al nooit echt donker. Nu wil ik ze niet verduisteren tussen bijvoorbeeld 18 en 07 ofzo maar gewoon wat minder zon in het hok - als het er is - en dat tot zeg, april, lijkt me wel wat om de forme wat te verleggen naar later in het seizoen.
De laatjes doen het bijzonder naar mijn zin. Vooral mooie doffers, vol energie en glimmen als spiegels. Ik ga die niet pats boem opleren met de ouden mee. Dat vind ik te bot. Diverse keren korte tripjes, dan enkele keren op 40 km ofzo en dan een keertje inspringen door ze mee te geven met opleervluchtje in Brabant. Voordeel van dat laatste is dat de duiven van mij eigenlijk de laatste km's zelf moeten doen en niet zoals met de afdeling 5 waar ik lid van ben relatief gezien in de voorhoede zitten en de dieren de neiging hebben er massaal overheen te knallen en dan terug moeten keren. Ik leer ze liever dat ze het laatste stuk in de goede richting op zichzelf naar huis koersen!!
Ieder zijn gedachten nietwaar?
In elk geval kun je bijvoorbeeld uit reportages wel afleiden wat een ander doet maar toepassen thuis levert niet zondermeer hetzelfde op. Ook ligging, massa en dergelijke t.o.v. je eigen hok kan heel anders uitpakken.