Van half drie tot tegen vijven gingen de duivinnen als een
malle.
Geholpen door duiven uit de buurt was het team een soort
collectief dat de gang er gezamenlijk in bleef houden. Het leek op een soort
stayeren maar dan bij huis. Wat dat nu en dan is bij de ploeg, weet ik niet
maar het is toch wel typisch.
Ik moest daadwerkelijk buiten gaan staan en daardoor werden
de rondjes kleiner en zag je dat ze graag wilden zakken. Echter de groep trekt
dan nog zo en het tempo ligt dan nog zo hoog, dat er niet 1 uit valt op de
dakpannen. Een apart fenomeen. Een doffer die ik op de pannen liet trok de
ploeg naar beneden en ze zitten dan binnen een halve minuut binnen. Bunkeren,
slokje water en hun nachtplekje innemen.
In deze tijd is het geenszins nodig maar het doet zich nu
eenmaal voor. Dit wil je graag in het seizoen kunnen aanwakkeren.