Wat een krakers, de vluchten van afgelopen weekend. Vooral de marathonvluchten waren enorm zwaar. Agen was een slagveld. Hoewel er duiven zeer op tijd door waren (in Lelystad de winnaar!), nog veel duiven achter. De hitte in Frankrijk was voor duiven waar iets aan mankeerde al snel te gek.
Bij Bart redde een zoon Ari (uit Ari x rode Maria) de eer op Montelimar.
De Midfondvlucht werd ingekort naar Peronne in afdeling 5 maar een klein drama. Geen voorspoedig verloop en duiven achter. Sommigen nog juist de betere. Die ZO wind is moeilijk. Als je het mij vraagt vliegen de duiven Engeland in (oversteek bij Duinkerke is net een kreekje als je op flinke hoogte vliegt). En kom dan maar weer eens terug bij deze temp en wind.
Zeer wijs om de jonge duivenvluchten niet te doen, afgelopen weekend. dat zou uitgedraaid zijn op een ramp als je het mij vraagt.
Vandaag de jongen weer naar Dinteloord (ca 25 km) gebracht. Vrouwlief deed het deze keer. Ze waren in 1x retour begreep ik, gelukkig maar. Deze weel nog 1x en dan in principe toch vrijdag maar mee met de afdeling. Morgenavond de ouden naar Agen sector (middaglossing). Drukke tijden!
Eén van mijn favoriete schrijvers is Peter Embregts (wat een goeie heeft die vent)
Wat hij op de 30e schrijft is precies wat ik al langer zeg:
https://www.embregts-theunis.com/2019/06/30/de-hitte-is-weer-weg/
Het is ooit hier begonnen in afdeling 5. oud en jong in 1 concours. Toch is het niet de manier voor de jongen. Dat bleek hier laatst ook wel. Als de jonge garde verder is, draaien de rollen om maar in de beginfase is dat niet goed, al helemaal niet voor de voorvlucht!!