Eerder schreef ik het al eens: mooie duiven zijn niet altijd goed maar ik ben wel van mening dat je duiven met "fouten" het best kan elimineren. Hoe grover de fout, hoe eerder je jezelf kan overtuigen dat ze je niet de toekomst in helpen met groeiende prestaties.
Fouten in veren (bijv. niet superzacht), body (in brede en enge zin), ik tsjoep ze eruit. Altijd zijn er tegensprekers die zeggen "ja maar"... bijna nooit zijn het topspelers. Ze grijpen terug op incidenten uit het verleden waar zo'n foute duif uit de slof schoot. Of benoemen de uitzondering op de regel.
Als ik lees bij AS dat hij, Peter Embregts en Willem het ook in een tel gezien of gevoeld hebben, weet je al voldoende. Mijn ervaring is meestal ook wel zo: heb je een goede in handen, 9 op 10 heb je dat direct door. Daarmee heb je je voorbeeld: niet de mooiste maar de beste is je benchmark (vergelijking). Niet zelden is die super begenadigd met beauty. Geen tentoonstellings schoonheid maar iets anders.
Mooie duiven zonder (al te veel) fouten zijn echter nog niet je beste. Wel zijn de beste te vinden onder deze mooie!