METHODE

De manier waarop ik mijn hobby uitoefen, beschrijf ik in de vele posts op mijn blog. In het berichtenarchief elders op deze site zijn die nog allemaal na te lezen. Nadat ik een overstap heb gemaakt op de discipline van marathonvluchten komen er veranderingen in. De rode lijn zal overigens vergelijkbaar blijven schat ik in.

Hieronder een soort samenvatting:

Oude duiven

Klassiek of dubbel weduwschap is wat er hier gespeeld wordt. Spelen met doffers is mijn favoriete spel. Spelen met duivinnen op weduwschap probeerde ik wel af en toe maar niet geheel naar wens. Maximaal 14 koppels kan ik herbergen. Duiven zitten 365 dagen per jaar op hardhouten roosters of met een bodembedekker zoals maiskolven of beukensnippers. Ik ben geen poetser, daar neem ik de tijd niet voor. Het hok is droog en goed verlucht (het hele jaar staan de ramen open). Vakken, schabben en loketkast uiteraard wel maar in een frequentie van ongeveer 1x per week.

Ik ben een fan van het product RopaB, een olie gewonnen uit het kruid oregano. Naar mijn mening kan ik de duiven daarmee erg goed vrij houden van diverse bacteriën en schimmels. Sinds ik dat gebruik kan ik wel zeggen dat de ziekten ’t geel, coxidiose en enkele andere, niet of nauwelijks meer voorkomen op mijn hok. Duiven houden dicht bij de natuur, maar wel alert! Zijn duiven ziek, dan wacht ik niet af en zal ingrijpen op (duiven)doktersadvies. Zeker in het vliegseizoen moet men wel kort op de bal spelen. Het jezelf permitteren dat duiven iets onder de leden hebben en denken dat het over gaat, vind ik dom. Ook al zou het door de duif zelf kunnen worden overwonnen, dan is van forme voor langere tijd geen sprake meer. En dat is echt nodig om op de uitslag te komen!

Medicatie dus uiterst beperkt maar zonder kan niet naar mijn idee. Dat kan eenvoudigweg niet omdat duiven zich erg vaak besmetten en de weerstand na intensieve opdrachten nu eenmaal minder kan zijn. Bacteriële en virale besmettingen komen volop voor. Is de forme er, dan worden deze besmettingen het makkelijkst getackeld door de duif zelf en hoef je niet of nauwelijks in te grijpen. Is de forme en goede weerstand (even) minder dan moet je als duivenmelker bij de pinken zijn. Aan de start van het seizoen gaat de laatste jaren een kuur vooraf met 2 weken Prange Suppe en daarna 2 dgn per week. Is me steeds goed bevallen. Vooral de vlieglust die ze er van lijken te krijgen is een motief om het voort te zetten.

Matador Premium Compleet is de basismengeling en naar eigen inzicht wordt dit ‘lichter’ gemaakt na thuiskomst en ‘zwaarder’ naarmate de volgende opdracht dichterbij komt. Zwaarder voornamelijk met snoepzaad en pinda’s. Het doel is goed gevuld aan de start verschijnen. Tot het laatste moment goed blijven eten. Voer in de gezamenlijke bak; ¼ meer dan nodig wat dan weer wordt weggenomen na 15 minuten. Aanvullend voor zoals snoepzaad meestal in individuele potjes.

Acht is meer dan 1000!

Paramixo entingen graag meermaals per jaar; in elk geval als jonge duif. Paratyphus enting heb ik de duiven wel eens gegeven. Net als velen ben ik niet perse overtuigd van het nut. Oregano en Salmonella gaan niet samen, ik denk dat ik dus al veel ellende voorkom. Pokken enting ook liever 2 keer dan 1x. Met een spuitje liever dan met een borsteltje, kwestie van gedoe en ent-reactie vermijden.

Jonge duiven

Jongen sinds 2014 onverduisterd. In het verleden wel, dan tot begin juni. Ook de jongen worden behoorlijk “au naturel” gehouden. Bij spenen een geeltabletje en de bekende entingen. Verder is opleren ervan bijtijds aan de orde en is ervaring een must als je het mij vraagt. Veel verliezen bleven me bespaard en deelde ik nog niet mee in de massale vermissing van het jonge grut. Ook hier uiteraard duiven kwijt  bij opleren maar gelukkig nooit in de aantallen zoals dat wel eens bij anderen het geval is.

Tijdig discipline aanleren en verwennen met goed voer en flink wat voer. Ze moeten groeien en trainen en beiden vragen om bouwstoffen. Een goede zak Matador voer en mineralen (Vi spu min, Beute bak en Allerhande en flink veel grit) staan hier op het menu. Snoepzaad en een pinda toe.

Ik heb er plezier in om er over te schrijven maar ben er van overtuigd dat er niet 1 beste manier bestaat. Het is veel “trial and error” !


Er zijn vele wegen naar Rome, dat blijkt wel uit de enorme hoeveelheid variaties die er zijn in de manier waarop we duiven houden. Gelukkig kan geld nog steeds niet hèt verschil maken en kun je jezelf geen kampioen maken door maar veel geld uit te geven aan dure duiven!
Misschien is dat wel één van de mooiste facetten van postduivensport: de eenvoudige hobbyspeler, kan de miljonair verslaan...




Er is wel 1 waarheid: HET ALLERBELANGRIJKSTE IS EN BLIJFT DAT JE SUPERDUIVEN NODIG HEBT!!