maandag, januari 29, 2018

WD40 en Bart en Bert


Ha ha, leuk om te lezen dat ook Peter van Embregts Theunis WD40 gebruikt voor het ringen van jongen waarbij de pootje eigenlijk al te dik zijn.

Hij doet dat al langer schrijft hij. Ik ook al. Leuk dat je soms dus dezelfde dingen kan ontdekken zonder dat je elkaar over zoiets gesproken hebt.

Het is handig spul en super glijmiddel voor zulke klusjes. Zorg dat je zelf grip genoeg houdt door de buitenkant van de ring wd40-vrij te houden!

 

De leg gaat goed. Nagenoeg allemaal op eitjes in 2 weken tijd. 1 jaarlingetje zou er zo maar eens eentje kunnen zijn waarbij het leggen nooit gaat gebeuren. We kijken het aan. Overigens net het koppel jaarlingen waar ik het meest geloof in heb. Dan nog 1 koppel dat an sich een week later bijeen zat dus ach, zo ver zo goed. Ari x Maria nog 1x een legsel extra en dan over een weekje eens wat eitjes schouwen.

 

 

Afgelopen zaterdag was ik met Bart bij Bert.

Van Olmen versus Saarloos, zou je kunnen zeggen. Beiden mannen naar mijn hart en wat bleek van hetzelfde bouwjaar!

Waar Bert een vaste waarde is sinds begin 90-er jaren op de marathons en de laatste jaren zeker op de ZLU, is Bart dat eigenlijk ook maar dan in het Antwerpse.

Bart pakte het over van vader Jos maar deed eigenlijk altijd al mee met pa. Na diens overlijden pakte Bart helemaal over en niet onverdienstelijk! Hoewel de kampioenschappen iets anders zijn samengesteld in die regio is het slechts het niet insturen van de papieren dat Bart niet net als zijn vader kampioen werd op de grote fond in Antwerpen. Hij moest die plaats laten aan Jos Joosen in 2016 omdat het opgeven van je prestaties nog een must was. Bart kende dat niet want senior deed dat altijd. Helaas geen genade. Evenzo een topper met gevoel voor duivensport op de vingertoppen!

 

We waren onder de indruk van Bert’s nieuwe gemetselde hok en meer nog van diens duiven. Natuurlijk The Blue Dusk, die is erg populair momenteel. Maar man man, wat zit er meer goed spul!

Ik was – zoals altijd – weer onder de indruk en deze keer staat d’n Arie alsmaar op mijn netvlies. Wat een persoonlijkheid deze doffer. Ze ogen flink maar in de hand zijn het geen grote duiven. Licht van gewicht, efficiĆ«nte vliegmachines!

Ook de moeder van mijn Ari (let op de spelling) kreeg ik nog in handen, ook een heerlijk ding. Op de oude Witpen Barcelona zit ook een beauty duivinnetje. Een heerlijk koppel als je het me vraagt!

Rustige dieren, superzacht, 1 familie maar nog volop divers.

 

Lekker “gemolken”: van alles gedeeld over onze hobby. Bart gaf nog aan – en dat bleef me bij – dat de besten logisch eigenlijk uit de jongere dieren komen, ook omdat die nu eenmaals weer een verbeterd genenpotentieel hebben (mijn woorden). Die zijn al een soort verbeterde versie van de voorouders, in elk geval qua stamboom/ genenpakket. Dus dat daar dan weer de betere uitrollen, is logisch eigenlijk. Oude rakkers op jong spul zetten klopt dan eigenlijk ook weer prima bij dit idee. Bedankt mannen, volgende keer niet vergeten een gezamenlijk fotootje te maken.