BASIS - stukje 'gejat' van A.S.

De stukjes van A.S zijn niet zelden 'raak'. Onderstaande plaatste hij gisteren op zijn website. Ik denk dat het goed is dat melkers dit bij herhaling lezen. Ik ben fan van die man!

lees gerust na op www.schaerlaeckens.com op diens logboek 2025.

 FOUTEN

- De meest gemaakte fout is uit duiven kweken die het niet waard zijn.
- Niet kunnen of durven selecteren is ook een garantie voor falen.
De fout die velen maken is dat ze van een duif veel te snel vinden dat het een goede is. Liefhebbers die zelden een duif opruimen zijn de liefhebbers die ook zelden op de uitslag staan. Hoeft overigens niet echt een probleem te zijn. Mogelijk hebben ze meer plezier in duiven dan veel beroeps, maar dat terzijde.
Die selectie moet uiteraard gebaseerd zijn op prestaties, maar ook, of beter vooral, op natuurlijke gezondheid.
Die eerste duif die ziek wordt niet heel snel verwijderen was al oorzaak van veel onheil.
- Als beginner heb je een soort mentor nodig. Als er iets mis is ziet die dat mogelijk met een oogopslag.  
- Over gezondheid gesproken. Ooit zat een dierenarts naast me in een forum en verklapte me: ‘Mijn beste klanten zijn soms de slechtste spelers. Die denken dat ik van een krawaat een kampioen kan maken. Ze zouden beter wat minder bezoeken,  maar ik moet ook eten.’
Ik schrok er niet van: Ik ken veel melkers. Ze willen van de dierenarts een plastic tas met daarin hoop.
- Te veel overtollige medicijnen werd al velen fataal. Een heel hok kuren teneinde een of enkele duiven te genezen en dat meerdere malen leidt richting afgrond.

ANDERE FOUTEN

- Sommigen schaffen op de verkeerde tijd verkeerde duiven aan bij de verkeerde mensen. Persoonlijk vind ik dat een beginner geen geld aan duiven moet geven. Zeker niet online kopen. Eerst maar eens proberen uitslagen te lezen.
Iemand die 50 Prijzen won kan daarmee bij beginners en naïeve buitenlandse kopers  indruk maken, maar de man die dezelfde vlucht 5 prijzen won was mogelijk beter.

- Een veel gemaakte fout is te veel duiven. Je moet geen duif mèèr houden dan je aan kan. Met minder ruimte, tijd en geld moet je je beperken,  keuzes maken, niet alles willen. Dat kan zijn alleen jongen spelen. Of alleen fond enzovoorts. 

- Sommigen zien het niet. Die weten op maandag al wat op donderdag in gekorfd gaat worden. De betere melker ‘leest’ zijn duiven zeven dagen in de week.
- Schaf beter geen duiven aan bij mensen die dagelijks vele uren op hun hok zitten,  bij wie duiven zelden zuiver water krijgen, bij lui die elke dag met de duiven rijden of in een samenspel wonen waar de concoursduur altijd extreem lang is. Haal ze in een streek waar sterk gespeeld wordt.

Om de kracht van een samenspel te kennen telt vooral de snelheid van de laatste prijswinnaar. En dat van vele vluchten.

Aldus mijn reactie: Of je als beginner een melker van ‘dertien in een dozijn’ gaat worden hangt vooral van jezelf af. Je bent zelf de architect van je loopbaan.   

A.I. en artikelen schrijven

De vierdelige reeks was een proefje voor het benutten van AI in het schrijven van artikelen voor de duivensport. Wellicht dat betaalde AI tools het beter doen maar we zijn er nog niet concludeer ik. Wel is het een superhandige tool om meer kennis te vergaren en uit veel artikelen kennis te vergaren.

Wordt vervolgd!

Artikel 4

Artikel 4 – De cirkel rond: rui en winter als fundament voor het nieuwe seizoen

In de afgelopen drie artikelen hebben we stap voor stap gekeken naar de rui en de winterperiode. We zagen hoe de rui niet alleen een afsluiting van het vliegseizoen is, maar ook een nieuw begin. We ontdekten dat de verzorging in de ruitijd bepalend is voor de kwaliteit van het verenkleed, en daarmee voor de prestaties van het volgende jaar. Vervolgens hebben we stilgestaan bij de winter: een periode van rust, bezinning en voorbereiding.

Dit vierde en laatste deel vormt de schakel die alles samenbrengt. We kijken terug, trekken lessen en schetsen hoe rui en winter samen het fundament vormen voor succes in het komende seizoen.

---

De rui als spiegel van gezondheid

Zoals meerdere schrijvers – van Belgische kampioenen tot Nederlandse liefhebbers als Willem de Bruijn – benadrukken: de rui is de graadmeter van de gezondheid. Een vlotte, gelijkmatige rui wijst op een goed werkend organisme. Problemen in deze periode zijn vaak een voorbode van een moeilijk seizoen.

Een blogschrijver merkte eens scherp op: “Wie in de rui tekortschiet, betaalt in de zomer de prijs.” Daarmee is meteen de kern gezegd: de rui mag nooit als een bijzaak worden gezien. Ze is het fundament waarop alles rust.

---

Winter: rust of juist werk?

In het derde artikel zagen we dat de winter voor velen een ‘stille tijd’ is. Maar schijn bedriegt. Het is weliswaar de periode van rust voor de duiven, maar voor de liefhebber juist het moment van nadenken, plannen en observeren.

Co Verbree zei eens dat de winter “de tijd van de waarheid” is: de periode waarin duidelijk wordt welke duiven de moeite waard zijn om mee verder te gaan. Het is ook de tijd om fouten van het afgelopen seizoen te analyseren en keuzes te maken voor het nieuwe jaar.

De winter dwingt tot eenvoud. Geen vluchten, geen spanning, maar wél aandacht voor hokklimaat, voeding, en de algemene conditie van de kolonie.

---

Twee seizoenen, één verhaal

De kracht van de duivensport zit in de samenhang tussen rui en winter. Wie de rui goed begeleidt maar de winter laat versloffen, mist de balans. En wie in de winter keurig plannen maakt, maar de rui niet serieus neemt, bouwt op drijfzand.

Daarom spreken ervaren liefhebbers vaak over de cirkel van het jaar. De vluchten zijn maar één deel van die cirkel. Minstens zo belangrijk zijn de onzichtbare maanden: de rui die kracht geeft, de winter die rust brengt, en samen de basis leggen voor het nieuwe voorjaar.

---

Praktische lessen

Uit deze reeks komen een aantal lessen naar voren die in bijna elk hok toepasbaar zijn:

1. Voeding tijdens de rui – rijk, gevarieerd, met aandacht voor aminozuren en oliën, maar zonder te overdrijven.

2. Geduld in de winter – geen drang naar spektakel, maar ruimte voor herstel en stilte.

3. Selectie zonder genade – de winter is hét moment om kritisch te kijken naar resultaten en gezondheid.

4. Samenhang zien – rui en winter zijn geen losse hoofdstukken, maar elkaar versterkende schakels.

---

Een bredere kijk

Opvallend is dat grote kampioenen vaak juist in deze maanden hun voorsprong nemen. Waar een beginner de rui en winter als lastige tussenperiodes ervaart, ziet de meester ze als kans.

Een Belgisch auteur vatte het treffend samen: “De vluchten worden in de zomer gewonnen, maar de kampioenschappen in de winter voorbereid.”

---

Conclusie

Met dit vierde artikel sluiten we de reeks over rui en winter af. De kern is duidelijk: de zorg in de stille maanden bepaalt de kracht in de drukke maanden. Wie leert de rui en winter niet als hinderlijke onderbreking te zien, maar als fundament, ontdekt een van de grootste geheimen van de duivensport.

Zo rondt de cirkel zich: rui – winter – voorbereiding – vlucht. Elk seizoen vloeit in het andere over, en alleen wie het geheel begrijpt, kan jaar na jaar prestaties neerzetten.

---

Teaser

“De rui en winter lijken op het eerste gezicht stille maanden. Maar juist hier wordt de basis gelegd voor elk succes. In dit slotartikel hebben we de cirkel rondgemaakt. De volgende stap? Toepassen in de praktijk – en ontdekken hoe een sterk fundament leidt tot hoogtepunten in het seizoen dat voor ons ligt.” 

DEEL 3 artikelenreeks (AI en ikzelf)

 Deel 3 – Voeding en Herstel tijdens de Rui

Inleiding

De rui is meer dan alleen een periode waarin de postduif zijn veren wisselt. Het is een fase waarin het lichaam op volle toeren draait, waarbij voeding en herstel cruciale pijlers zijn. Elke liefhebber weet dat zonder goede voeding geen topprestaties mogelijk zijn, maar in de rui krijgt dit thema een extra dimensie. Zoals Willem de Bruijn ooit scherp stelde: "Een duif kan geen kampioen worden op een zwakke basis, en die basis wordt in de rui gelegd."

In dit artikel onderzoeken we hoe voeding, supplementen en herstelstrategieën ingezet kunnen worden om de duif sterker dan ooit uit de rui te laten komen. Daarbij leunen we niet alleen op moderne inzichten uit de veterinaire hoek, maar ook op de decennialange praktijkervaring van Belgische grootmeesters en Nederlandse pioniers.

---

1. Het fundament: energie, eiwitten en vetten

Tijdens de rui verbruikt een duif enorme hoeveelheden energie. Het produceren van keratine – het hoofdbestanddeel van veren – vraagt eiwitten van hoge kwaliteit. Het is dan ook geen toeval dat oude voederschema’s vaak rijker waren in peulvruchten en oliehoudende zaden in deze periode.

• Eiwitten: Duivenartsen zoals dr. Henk de Weerd benadrukken dat vooral zwavelhoudende aminozuren (methionine en cysteïne) essentieel zijn voor de vorming van sterke pennen. Producten als biergist, erwten en soja zijn uitstekende bronnen.

• Vetten: Naast energie zijn vetten belangrijk voor een glanzend verenkleed. Zaden zoals lijnzaad en hennepzaad leveren omega-3-vetzuren die ontstekingsremmend werken en bijdragen aan een soepele rui.

• Koolhydraten: Hoewel minder in de spotlight tijdens de rui, blijven granen als maïs en tarwe nodig om de basisenergie op peil te houden.

Co Verbree stelde ooit dat een liefhebber “meer met de voerton kan winnen dan met de klok”. Zijn woorden maken duidelijk dat de kwaliteit en timing van voeding vaak onderschat worden.

---

2. De rol van mineralen en sporenelementen

Naast macronutriënten spelen mineralen en sporenelementen een sleutelrol. Calcium en fosfor zijn bekend vanwege hun bijdrage aan botontwikkeling, maar tijdens de rui zijn vooral zink, koper en mangaan van belang.

• Zink: betrokken bij keratinevorming. Tekort leidt tot broze veren.

• Koper: ondersteunt pigmentatie en elasticiteit van veren.

• Mangaan: speelt een rol in enzymatische processen tijdens de veergroei.

Belgische liefhebbers zoals Gaby Vandenabeele benadrukten vaak het belang van roodsteen en grit als natuurlijke bron. Toch wijzen moderne analyses uit dat deze vaak onvoldoende zijn om de behoefte volledig te dekken. Hier komen supplementen of speciale mineralenmixen van pas.

---

3. Herstel na het vliegseizoen

De rui start direct na een intensief vliegseizoen. Spieren zijn vermoeid, reserves zijn uitgeput, en het immuunsysteem is vaak verzwakt. Het is dus niet alleen de rui die aandacht vraagt, maar ook het herstel van het totale organisme.

Leverondersteuning: Kuurvormen met mariadistel of specifieke leverpreparaten worden aanbevolen door duivenartsen om afvalstoffen sneller af te voeren.

• Darmgezondheid: Probiotica en vezelrijke voeding herstellen de darmflora, die vaak door medicijngebruik of stress is aangetast.

• Rust: Zowel fysiek als mentaal. Zoals een oud Belgisch gezegde luidt: “Een duif moet de rui kunnen slapen.”

---

4. Praktische voederschema’s uit de praktijk

Veel tophokken publiceren of delen nooit hun exacte schema’s, maar er zijn wel richtlijnen die breed gedeeld worden:

• Basis: rijke mengeling met nadruk op erwten, bonen en kleinzaad.

• Aanvulling: 2-3 keer per week oliehoudende zaden en biergist.

• Supplementen: geregeld mineralenmix, grit dagelijks vers aanbieden.

• Extra’s: groenten (spinazie, witlof) of kruiden (oregano) als natuurlijke stimulans.

Een Belgische schrijver beschreef het eens mooi: “De rui is de periode waarin een liefhebber zijn duiven leert kennen bij het voederbakje. Wie dan goed kijkt, ziet welke duif zich herstelt en welke duif steun nodig heeft.”

---

5. Medische diepgang: preventie van problemen

De rui maakt duiven vatbaarder voor infecties. Stress, energieverbruik en verzwakte weerstand spelen samen een rol. Daarom pleiten veel dierenartsen voor een preventieve aanpak:

• Trichomonas: korte, gerichte kuur na het seizoen.

• Luchtweginfecties: vermijden van tocht en stof, eventueel ondersteunend met natuurlijke middelen.

• Parasieten: veerluis en schimmels kunnen de rui ernstig verstoren. Regelmatige controle is essentieel.

Dr. Norbert Peeters, een Belgische duivenarts, waarschuwde dat “de meeste liefhebbers hun duiven verliezen in de rui, niet op de vluchten”. Hij doelde daarmee op het verwaarlozen van deze subtiele, maar cruciale gezondheidszorg.

---

Conclusie

Voeding en herstel tijdens de rui zijn geen luxe, maar een absolute noodzaak voor wie kampioenen wil kweken. Het is de stille fase waarin de echte basis gelegd wordt. Wie investeert in voeding, herstel en zorg in deze maanden, ziet de vruchten plukken zodra de klok weer gaat tikken.

---

Teaser voor deel 4

"De rui is niet alleen een fysiologisch proces, maar ook een mentale beleving – zowel voor de duif als voor de liefhebber. In het volgende deel verkennen we hoe gedrag, hokmanagement en de ‘mentale rui’ minstens zo belangrijk zijn."

OLR's beginnersgeluk

In Griekenland op een OLR zijn alle 77Pigeons kandidaten foetsie. In Duitsland 2 strijders van de 2 exit. In Slovenie 1 van de 5 van het team met Wim exit. Het valt nog niet mee. 

Toch was er vandaag leuk nieuws en hebben we de 4 overgebleven strijders in Slovenie op tijd retour. de 4e aan plaats 462 van de dikke 1300 strijders. Tegenwind op 320 km was voor veel duifjes te heftig. Onze 4 lukte het leuk en we doen nog mee. Hopen op nog meer voorspoed!

 

Deel 2 artikelenserie

 

Artikel 2 – Het Onzichtbare Fundament: Gezondheid en Weerstand in de Ruiperiode

Inleiding

De rui: het woord klinkt eenvoudig, maar iedere liefhebber die langer dan een paar seizoenen meeloopt, weet dat hier het fundament voor het komende jaar gelegd wordt. Het ruiproces zelf is een natuurgegeven, een cyclus die in elke duif is ingebakken. Maar hoe de duif deze maanden doorkomt, bepaalt in hoge mate de conditie in de winter en de vorm in het voorjaar.

De Belgische grootmeester Willem de Bruijn merkte eens op: “De rui is geen noodzakelijk kwaad, het is de voorbereiding van de motor op een nieuw seizoen.” En die motor verdient aandacht. Niet alleen granen en bijproducten zijn belangrijk, maar vooral gezondheid, weerstand, en het subtiele evenwicht tussen natuurlijke verzorging en medische begeleiding.

In dit tweede deel van de serie neem ik u mee langs de praktische aanpak van gezondheid en weerstand in de ruiperiode. We bespreken voeding, medische inzichten, en ervaringen van grote namen uit Nederland en België. Maar ook laat ik zien hoe de doorsnee liefhebber met beperkte middelen toch een grote slag kan slaan.

1. Waarom weerstand de sleutel is

Een duif die door de rui gaat, ondergaat een enorme fysieke transformatie. Veren bestaan voor een groot deel uit eiwitten, en de aanmaak daarvan vraagt het uiterste van lever en stofwisseling. Tegelijkertijd neemt de energiebehoefte toe.

Dierenarts De Weerd benadrukte meermaals dat juist in deze periode sluimerende infecties vaak de kop opsteken: ornithosecomplex, lichte luchtwegproblemen, coccidiose. Niet omdat de besmetting nieuw is, maar omdat de weerstand onder druk komt te staan.

Co Verbree zei het kernachtig: “Een duif die niet fris de winter ingaat, kun je het voorjaar eigenlijk al afschrijven.” En dat is geen overdrijving.

---

2. Voeding: meer dan een zak mengvoer

Veel liefhebbers denken nog altijd dat de rui vanzelf wel goed komt met een standaard zak ruivoer uit de winkel. Maar wie wat dieper kijkt, ziet dat de samenstelling en kwaliteit van de granen een wereld van verschil maakt.

• Eiwitten: nodig voor de vorming van nieuwe veren. Niet te veel, want een eiwitoverschot belast de lever. Erwtensoorten en soja zijn belangrijk, maar altijd in balans.

• Vetten: zonnebloempitten en lijnzaad geven glans en soepelheid aan de veren.

• Vitamines en mineralen: biergist en een goed mineralenmengsel blijven essentieel. Een tekort aan zink of zwavelhoudende aminozuren vertaalt zich direct in doffe veren.

Belgische melkers als Jos Thoné hebben er vaak op gewezen dat variatie het geheim is. “Geen dag hetzelfde,” aldus Thoné, “maar steeds in balans.”

Praktische tip: verdeel het voer in de ruiperiode in drie mengelingen – basis (maïs, tarwe, gerst), eiwitrijke aanvulling (erwten, soja) en oliehoudend (zonnebloempitten, lijnzaad). Zo kan men dagelijks bijsturen. Dit kan natuurlijk met eenvoudige middelen ook: extra snoepzaad, een goede basismengeling en of meer eiwitrijkvoer en dan beetje sturen. 

---

3. De rol van medische begeleiding

Hier stuiten we vaak op een gevoelige kwestie. Sommigen zweren bij natuurlijke verzorging, anderen hebben een dierenarts op speed dial. De waarheid ligt, zoals vaak, in het midden.

• Parasieten: een lichte besmetting met wormen of luizen kan in de ruiperiode verwoestend zijn. Een eenvoudige controle en indien nodig behandeling scheelt maanden aan ellende.

• Luchtwegen: preventief kuren wordt steeds minder aangeraden. Toch kan een gerichte kuur, na diagnose door de dierenarts, noodzakelijk zijn.

• Leverondersteuning: producten op basis van mariadistel of methionine-choline zijn geen luxe, maar ondersteuning van een orgaan dat nu zwaar belast is.

De Belgische dierenarts Henk de Weerd (geen familie van de Nederlandse De Weerd) zegt hierover: “Niet blind kuren, maar kijken, meten, en pas dan behandelen.”

---

4. Rust en regelmaat

Een vaak onderschat aspect van de rui is de omgeving. Stress vertraagt het proces. Te veel hanteren, te veel wisselingen in het hokklimaat, of constant licht aan laten staan – het zijn fouten die je terugbetaald krijgt in doffe pennen en een vertraagde rui.

Ad Schaerlaeckens schreef ooit polemisch: “Sommigen geloven nog altijd dat een hok vol lawaai en licht topprestaties geeft. Maar kijk naar je eigen bed: slaap je zelf goed onder een bouwlamp?”

Een eenvoudig maar krachtig advies: laat de natuur zijn werk doen. Rust, ventilatie zonder tocht, en een vast dagritme zijn belangrijker dan de nieuwste supplementen.

En! zet ze ruim, zorg dat ze rust hebben doordat er niet teveel duiven op een beperkte ruimte zitten.

---

5. Praktijkervaringen van kampioenen

• Willem de Bruijn: zweert bij veel baden met wat zout en azijn in het water. Het geeft de veren veerkracht en houdt de huid schoon.

• Belgische school: melkers als Houben en Vanlint benadrukken het belang van scherpe selectie tijdens de rui. Een duif die nu niet goed door de rui komt, laat vaak ook later steken vallen.

• Co Verbree: legde altijd de nadruk op observeren. “Kijk in de voerbak. Een duif die laat liggen, zegt je meer dan welk potje dan ook.”

---

6. Voor de gewone liefhebber

Niet iedereen kan zich dure bijproducten of specialistische begeleiding veroorloven. Toch zijn er basisstappen die ieder hok vooruithelpen:

1. Vers voer en vers water, dagelijks.

2. Mineralenmengsel altijd beschikbaar.

3. Regelmatig een bad, met of zonder middeltje erin. Er is niks mis met schoon water !

4. Eén keer per jaar mestonderzoek bij de dierenarts - Goed om te doen. 

5. Rust in het hok - daar istie weer.

Dit kost weinig, maar levert veel op.

---

Conclusie

De rui is een periode waarin niets lijkt te gebeuren – de vluchten zijn voorbij, de hokken zijn stil. Maar wie denkt dat dit een rustige tijd is, vergist zich. Dit is de fase waarin het fundament wordt gelegd voor een jaar vol kansen of teleurstellingen.

Zoals een blogschrijver het eens verwoordde: “De rui is de stille architect van de prestaties van morgen.”

Wie inzet op gezondheid en weerstand, wie voeding en medische begeleiding in balans houdt, en wie rust en regelmaat biedt, die heeft de beste kans om zijn duiven met glanzende veren en frisse ogen de winter in te zien gaan.

---

Teaser voor Deel 3

In het volgende deel kijken we vooruit naar het winterseizoen: hoe bouw je de conditie stap voor stap op richting het kweekseizoen? Welke rol spelen lichtregimes, trainingsprikkels, en selectie? En wat kunnen we leren van de Belgische top, die bekendstaat om hun vooruitziende planning?

ARTIKELENREEKS DEEL 1, RUI

 

Titel: De kunst van het ruien: de stille sleutel tot succes
Serie: Ultieme tips en adviezen voor ruiperiode, voorbereiding winter- en kweekseizoen

---

Inleiding

Wie denkt dat de duivensport uitsluitend beslist wordt in de lucht, vergist zich. De basis van prestaties wordt gelegd in de periode dat de duiven níet vliegen om bekers of roem: de ruiperiode. Veel liefhebbers zien deze fase als een vervelende pauze, maar grote namen in de sport — van Belgische grootheden als Jos Thoné en Gust Jansen tot Nederlandse iconen als Willem de Bruijn en Co Verbree — benadrukken juist het tegenovergestelde. “De rui is de periode waarin je het komende jaar wint of verliest,” zo wordt vaak gezegd.

Dit artikel gaat diep in op de aanpak van die rui, met praktische tips, medische inzichten en de nodige polemiek, want er bestaan vele meningen. Is medicatie nodig, of juist zo weinig mogelijk ingrijpen? Hoe stimuleer je natuurlijke weerstand? Hoe belangrijk is voeding? We nemen u mee in de keukens van de besten, aangevuld met persoonlijke noten en observaties.

---

Het wonder van de rui

De rui is biologisch gezien een prestatie op zich. Een duif moet in een periode van enkele maanden een volledig nieuw verenkleed opbouwen — duizenden veren die elk microscopisch precies in elkaar passen. Het kost enorm veel energie, mineralen en eiwitten. Wie hier slordig in is, krijgt duiven die in de winter “op slot” zitten en in het voorjaar niet fris starten.

De Belgische schrijver en kenner Georges Carteus noemde de rui ooit “het groot onderhoud van de kampioensmachine.” Een treffend beeld: wie zijn auto verwaarloost, komt vroeg of laat stil te staan.

---

Voeding: eiwit en vet in balans

Tijdens de rui is voeding cruciaal. Klassiek werd er altijd gezegd: “veel gerst, weinig mais, geen vetten.” Moderne inzichten spreken dat tegen. Willem de Bruijn schrijft regelmatig dat juist voldoende vetrijke zaden (lijnzaad, hennep, raapzaad) essentieel zijn voor de glans en elasticiteit van het nieuwe verenpak.

• Eiwitten zijn de bouwstenen van veren. Gebruik gerichte mengelingen met extra peulvruchten en overweeg wekelijks eiwitrijke bijproducten (biergist, soja-eiwit, whey).
• Vetten zorgen voor glans en waterafstotendheid. Niet overdrijven, maar dagelijks een scheutje lijnzaadolie kan wonderen doen.
• Mineralen: grit en roodsteen blijven basis. Vergeet ook geen mineralenmengsels met extra zwavel, koper en zink. Dierenarts De Weerd wees er herhaaldelijk op dat zink onmisbaar is bij de opbouw van keratine in veren.

---

Licht en donker, rust en regelmaat

De omgeving waarin de duif ruikt, is vaak onderschat. Een te stressvolle omgeving of te wisselend lichtpatroon kan de rui verstoren. Sommige liefhebbers zweren bij het “donkerzetten” van hokken om de rui sneller en gelijkmatiger te laten verlopen. Anderen, zoals Nanne Wolff, beklemtonen dat de natuur beter haar gang kan gaan.

Het compromis: zorg voor rust. Geen wisselende hokken, geen overvolle volières. Een hok waar de duiven hun veren in alle rust kunnen laten vallen is goud waard.

---

Medische begeleiding: waar ligt de grens?

Dit is vaak het heetste hangijzer. In de klassieke literatuur vind je dat men in de rui “zo min mogelijk” medicijnen geeft. Het lichaam moet zichzelf herstellen. Toch benadrukken moderne dierenartsen dat bepaalde kuren zinvol kunnen zijn: een lichte kuur tegen trichomoniasis kan nuttig zijn, omdat de weerstand juist in de rui wat lager ligt.

Maurice Laban schreef in een blog dat sommige liefhebbers hun duiven bijna overladen met kuren in deze periode — een praktijk die zelden voordelen biedt. Dierenarts Norbert Peeters stelt het scherp: “Een duif die niet door de rui komt zonder medicatie, moet je je afvragen of die genetisch sterk genoeg is.” Een prikkelende stelling, maar eentje die stof tot nadenken geeft.

---

Anekdote: de stille winter van Verbree

Co Verbree vertelde ooit in een interview dat hij in de rui zijn duiven “bijna vergeet.” Geen hokken vol lampen, geen zware schema’s, gewoon rust en goede voeding. Het jaar erop stond hij opnieuw bovenaan de uitslagen. Het bewijst dat eenvoud soms de sleutel is.

---

Veelgemaakte fouten

1. Te weinig eiwit → doffe, breekbare veren.
2. Te veel stress → duiven blijven “hangen” in halve rui.
3. Te fanatiek kuurschema → duiven bouwen geen natuurlijke weerstand op.
4. Te weinig mineralen → veren worden broos en verliezen hun elasticiteit.

---

Vooruitblik: waarom dit alles ertoe doet

De ruiperiode is geen lastige fase tussen twee seizoenen in. Het ís de fundering van succes. Wie hier zijn huiswerk doet, krijgt duiven die in februari al blinken, die in maart trainingsrondjes maken alsof het zomer is, en die vanaf april klaar zijn om prijzen te winnen.

Of zoals de Belgische kampioen Dirk Van Dyck het zei: “Een duif met slechte rui is een paard met kromme benen.”

---

Conclusie

Het ruiseizoen is de onzichtbare basis van alle prestaties. Het vraagt kennis, geduld, aandacht en discipline. En misschien wel het belangrijkste: een liefhebber die het geduld heeft om ook in deze stille maanden de lat hoog te leggen.

---

In deel 2 kijken we naar het winterseizoen: hoe hou je je duiven fit en gezond zonder ze op te branden? En hoe bereiden we hen voor op de kweek? Verwacht inzichten, stellingen en verrassende anekdotes uit binnen- en buitenland.

---

Frontje

Weet iemand waar er nog frontjes te verkrijgen zijn om de mandsituatie na te bootsen? In het verleden werden die wel eens aangeboden op duivenmarktplaats maar ik zoek tevergeefs. Indien je het weet, geef even een seintje ajb! postduivenlaban@gmail.com

dankjewel 

Walnoot, boerenwormkruid en cederolie

In de titel middeltjes om de muggen en motten te weren. Er zitten er nu diverse en niet tot comfort van de duiven. Obv wat speurwerk (o.a. nog wat Martijn op duivenmarktplaats schreef) wat bladeren van walnoten, wat boerenwormkruid en ook nog (was mijn eigen tip destijds aan Martijn) cederolie op het hok gebracht. En waarempel, ze blijven weg!

Wie heeft ook tips hiertoe?

één oog dicht

Het is weer zover. het "één oog dicht virus".

Simpel: het is een virus en niet te voorkomen.

duurt een week vooraleer de duiven er overheen zijn.

Fel licht weren is aan te raden (denk aan als het bij een mens is: donkere bril op om irritatie te weren).

Verder is het raadzaam andere orni-achtige ellende te voorkomen. Druppels zijn zalvend maar het virus ermee tacklen doe je niet. 

Er wordt morgenavond niet ingekorfd omdat het te warm is. goed besluit.

Zwarte vogel!

Een bezoekje aan De Zwarte Vogel in Den Haag leert dat de duivensport nog springlevend is. Een stamtafel met postduivenliefhebbers en 1 met sierduivenmannen in een nokvolle winkel is een bezoek waard! Charel is de man die met z'n makkers er een heus duiven-mancave van heeft gemaakt. Petje af hoor. Het kan dus wel!

Nieuw voerbakje en een emmertje mineralenmix voor jonge duiven en ik en zoonlief gingen weer retour. De rug van Charel is niet veel meer maar dit deert hem niet om in z'n geliefde winkel te zijn. Top hoe ze het daar samen regelen.

Zaterdag lijkt niet zo gunstig te worden qua weer. Het KMI, de Belgische weerdienst is positief over de middag. Wellicht dus een wat latere lossing maar het zou gewoon moeten kunnen. wel 3-4 uurtjes tegenwind. Goed voor de selectie!