woensdag, september 03, 2025

Eind van vliegseizoen nadert

Nog enkele weken te gaan als je als liefhebber het op kunt brengen tenminste. Het kenmerkt vaak de kampioenen maar soms is stoppen beter, bijvoorbeeld voor de duiven zelf. Een duif in de rui en zeker zichtbare rui is niet top. Naar huis komen kan heus maar vraagt veel als de veren niet top zijn. Realiseer ajb dat dit het geval is. En indien nat weer wordt voorzien is dat alleen maar risicovoller want als het verenpak niet gesloten is, zal regen tot op de huid komen en dat tergt een duif zodat die allerlei energievaatjes moet leegtappen terwijl hij juist bezig is zijn jas te vervangen. Ik vraag me af of die dieren in het seizoen erna uberhaupt wel top kunnen presteren.

Ben benieuwd of degenen die niet zo nauw keken, het tegendeel kunnen vertellen.

Zorg goed voor ze, zeker in de rui!

 

zaterdag, augustus 30, 2025

BASIS - stukje 'gejat' van A.S.

De stukjes van A.S zijn niet zelden 'raak'. Onderstaande plaatste hij gisteren op zijn website. Ik denk dat het goed is dat melkers dit bij herhaling lezen. Ik ben fan van die man!

lees gerust na op www.schaerlaeckens.com op diens logboek 2025.


 FOUTEN

- De meest gemaakte fout is uit duiven kweken die het niet waard zijn.
- Niet kunnen of durven selecteren is ook een garantie voor falen.
De fout die velen maken is dat ze van een duif veel te snel vinden dat het een goede is. Liefhebbers die zelden een duif opruimen zijn de liefhebbers die ook zelden op de uitslag staan. Hoeft overigens niet echt een probleem te zijn. Mogelijk hebben ze meer plezier in duiven dan veel beroeps, maar dat terzijde.
Die selectie moet uiteraard gebaseerd zijn op prestaties, maar ook, of beter vooral, op natuurlijke gezondheid.
Die eerste duif die ziek wordt niet heel snel verwijderen was al oorzaak van veel onheil.
- Als beginner heb je een soort mentor nodig. Als er iets mis is ziet die dat mogelijk met een oogopslag.  
- Over gezondheid gesproken. Ooit zat een dierenarts naast me in een forum en verklapte me: ‘Mijn beste klanten zijn soms de slechtste spelers. Die denken dat ik van een krawaat een kampioen kan maken. Ze zouden beter wat minder bezoeken,  maar ik moet ook eten.’
Ik schrok er niet van: Ik ken veel melkers. Ze willen van de dierenarts een plastic tas met daarin hoop.
- Te veel overtollige medicijnen werd al velen fataal. Een heel hok kuren teneinde een of enkele duiven te genezen en dat meerdere malen leidt richting afgrond.

ANDERE FOUTEN

- Sommigen schaffen op de verkeerde tijd verkeerde duiven aan bij de verkeerde mensen. Persoonlijk vind ik dat een beginner geen geld aan duiven moet geven. Zeker niet online kopen. Eerst maar eens proberen uitslagen te lezen.
Iemand die 50 Prijzen won kan daarmee bij beginners en naïeve buitenlandse kopers  indruk maken, maar de man die dezelfde vlucht 5 prijzen won was mogelijk beter.

- Een veel gemaakte fout is te veel duiven. Je moet geen duif mèèr houden dan je aan kan. Met minder ruimte, tijd en geld moet je je beperken,  keuzes maken, niet alles willen. Dat kan zijn alleen jongen spelen. Of alleen fond enzovoorts. 

- Sommigen zien het niet. Die weten op maandag al wat op donderdag in gekorfd gaat worden. De betere melker ‘leest’ zijn duiven zeven dagen in de week.
- Schaf beter geen duiven aan bij mensen die dagelijks vele uren op hun hok zitten,  bij wie duiven zelden zuiver water krijgen, bij lui die elke dag met de duiven rijden of in een samenspel wonen waar de concoursduur altijd extreem lang is. Haal ze in een streek waar sterk gespeeld wordt.

Om de kracht van een samenspel te kennen telt vooral de snelheid van de laatste prijswinnaar. En dat van vele vluchten.

Aldus mijn reactie: Of je als beginner een melker van ‘dertien in een dozijn’ gaat worden hangt vooral van jezelf afJe bent zelf de architect van je loopbaan.   

woensdag, augustus 27, 2025

A.I. en artikelen schrijven

De vierdelige reeks was een proefje voor het benutten van AI in het schrijven van artikelen voor de duivensport. Wellicht dat betaalde AI tools het beter doen maar we zijn er nog niet concludeer ik. Wel is het een superhandige tool om meer kennis te vergaren en uit veel artikelen kennis te vergaren.

Wordt vervolgd!

Artikel 4

Artikel 4 – De cirkel rond: rui en winter als fundament voor het nieuwe seizoen

In de afgelopen drie artikelen hebben we stap voor stap gekeken naar de rui en de winterperiode. We zagen hoe de rui niet alleen een afsluiting van het vliegseizoen is, maar ook een nieuw begin. We ontdekten dat de verzorging in de ruitijd bepalend is voor de kwaliteit van het verenkleed, en daarmee voor de prestaties van het volgende jaar. Vervolgens hebben we stilgestaan bij de winter: een periode van rust, bezinning en voorbereiding.

Dit vierde en laatste deel vormt de schakel die alles samenbrengt. We kijken terug, trekken lessen en schetsen hoe rui en winter samen het fundament vormen voor succes in het komende seizoen.


De rui als spiegel van gezondheid

Zoals meerdere schrijvers – van Belgische kampioenen tot Nederlandse liefhebbers als Willem de Bruijn – benadrukken: de rui is de graadmeter van de gezondheid. Een vlotte, gelijkmatige rui wijst op een goed werkend organisme. Problemen in deze periode zijn vaak een voorbode van een moeilijk seizoen.

Een blogschrijver merkte eens scherp op: “Wie in de rui tekortschiet, betaalt in de zomer de prijs.” Daarmee is meteen de kern gezegd: de rui mag nooit als een bijzaak worden gezien. Ze is het fundament waarop alles rust.


Winter: rust of juist werk?

In het derde artikel zagen we dat de winter voor velen een ‘stille tijd’ is. Maar schijn bedriegt. Het is weliswaar de periode van rust voor de duiven, maar voor de liefhebber juist het moment van nadenken, plannen en observeren.

Co Verbree zei eens dat de winter “de tijd van de waarheid” is: de periode waarin duidelijk wordt welke duiven de moeite waard zijn om mee verder te gaan. Het is ook de tijd om fouten van het afgelopen seizoen te analyseren en keuzes te maken voor het nieuwe jaar.

De winter dwingt tot eenvoud. Geen vluchten, geen spanning, maar wél aandacht voor hokklimaat, voeding, en de algemene conditie van de kolonie.


Twee seizoenen, één verhaal

De kracht van de duivensport zit in de samenhang tussen rui en winter. Wie de rui goed begeleidt maar de winter laat versloffen, mist de balans. En wie in de winter keurig plannen maakt, maar de rui niet serieus neemt, bouwt op drijfzand.

Daarom spreken ervaren liefhebbers vaak over de cirkel van het jaar. De vluchten zijn maar één deel van die cirkel. Minstens zo belangrijk zijn de onzichtbare maanden: de rui die kracht geeft, de winter die rust brengt, en samen de basis leggen voor het nieuwe voorjaar.


Praktische lessen

Uit deze reeks komen een aantal lessen naar voren die in bijna elk hok toepasbaar zijn:

  1. Voeding tijdens de rui – rijk, gevarieerd, met aandacht voor aminozuren en oliën, maar zonder te overdrijven.

  2. Geduld in de winter – geen drang naar spektakel, maar ruimte voor herstel en stilte.

  3. Selectie zonder genade – de winter is hét moment om kritisch te kijken naar resultaten en gezondheid.

  4. Samenhang zien – rui en winter zijn geen losse hoofdstukken, maar elkaar versterkende schakels.


Een bredere kijk

Opvallend is dat grote kampioenen vaak juist in deze maanden hun voorsprong nemen. Waar een beginner de rui en winter als lastige tussenperiodes ervaart, ziet de meester ze als kans.

Een Belgisch auteur vatte het treffend samen: “De vluchten worden in de zomer gewonnen, maar de kampioenschappen in de winter voorbereid.”


Conclusie

Met dit vierde artikel sluiten we de reeks over rui en winter af. De kern is duidelijk: de zorg in de stille maanden bepaalt de kracht in de drukke maanden. Wie leert de rui en winter niet als hinderlijke onderbreking te zien, maar als fundament, ontdekt een van de grootste geheimen van de duivensport.

Zo rondt de cirkel zich: rui – winter – voorbereiding – vlucht. Elk seizoen vloeit in het andere over, en alleen wie het geheel begrijpt, kan jaar na jaar prestaties neerzetten.


Teaser

“De rui en winter lijken op het eerste gezicht stille maanden. Maar juist hier wordt de basis gelegd voor elk succes. In dit slotartikel hebben we de cirkel rondgemaakt. De volgende stap? Toepassen in de praktijk – en ontdekken hoe een sterk fundament leidt tot hoogtepunten in het seizoen dat voor ons ligt.” 

DEEL 3 artikelenreeks (AI en ikzelf)

 Deel 3 – Voeding en Herstel tijdens de Rui

Inleiding

De rui is meer dan alleen een periode waarin de postduif zijn veren wisselt. Het is een fase waarin het lichaam op volle toeren draait, waarbij voeding en herstel cruciale pijlers zijn. Elke liefhebber weet dat zonder goede voeding geen topprestaties mogelijk zijn, maar in de rui krijgt dit thema een extra dimensie. Zoals Willem de Bruijn ooit scherp stelde: "Een duif kan geen kampioen worden op een zwakke basis, en die basis wordt in de rui gelegd."

In dit artikel onderzoeken we hoe voeding, supplementen en herstelstrategieën ingezet kunnen worden om de duif sterker dan ooit uit de rui te laten komen. Daarbij leunen we niet alleen op moderne inzichten uit de veterinaire hoek, maar ook op de decennialange praktijkervaring van Belgische grootmeesters en Nederlandse pioniers.


1. Het fundament: energie, eiwitten en vetten


Tijdens de rui verbruikt een duif enorme hoeveelheden energie. Het produceren van keratine – het hoofdbestanddeel van veren – vraagt eiwitten van hoge kwaliteit. Het is dan ook geen toeval dat oude voederschema’s vaak rijker waren in peulvruchten en oliehoudende zaden in deze periode.
  • Eiwitten: Duivenartsen zoals dr. Henk de Weerd benadrukken dat vooral zwavelhoudende aminozuren (methionine en cysteïne) essentieel zijn voor de vorming van sterke pennen. Producten als biergist, erwten en soja zijn uitstekende bronnen.

  • Vetten: Naast energie zijn vetten belangrijk voor een glanzend verenkleed. Zaden zoals lijnzaad en hennepzaad leveren omega-3-vetzuren die ontstekingsremmend werken en bijdragen aan een soepele rui.

  • Koolhydraten: Hoewel minder in de spotlight tijdens de rui, blijven granen als maïs en tarwe nodig om de basisenergie op peil te houden.

Co Verbree stelde ooit dat een liefhebber “meer met de voerton kan winnen dan met de klok”. Zijn woorden maken duidelijk dat de kwaliteit en timing van voeding vaak onderschat worden.


2. De rol van mineralen en sporenelementen

Naast macronutriënten spelen mineralen en sporenelementen een sleutelrol. Calcium en fosfor zijn bekend vanwege hun bijdrage aan botontwikkeling, maar tijdens de rui zijn vooral zink, koper en mangaan van belang.

  • Zink: betrokken bij keratinevorming. Tekort leidt tot broze veren.

  • Koper: ondersteunt pigmentatie en elasticiteit van veren.

  • Mangaan: speelt een rol in enzymatische processen tijdens de veergroei.

Belgische liefhebbers zoals Gaby Vandenabeele benadrukten vaak het belang van roodsteen en grit als natuurlijke bron. Toch wijzen moderne analyses uit dat deze vaak onvoldoende zijn om de behoefte volledig te dekken. Hier komen supplementen of speciale mineralenmixen van pas.


3. Herstel na het vliegseizoen

De rui start direct na een intensief vliegseizoen. Spieren zijn vermoeid, reserves zijn uitgeput, en het immuunsysteem is vaak verzwakt. Het is dus niet alleen de rui die aandacht vraagt, maar ook het herstel van het totale organisme.


Leverondersteuning: Kuurvormen met mariadistel of specifieke leverpreparaten worden aanbevolen door duivenartsen om afvalstoffen sneller af te voeren.

  • Darmgezondheid: Probiotica en vezelrijke voeding herstellen de darmflora, die vaak door medicijngebruik of stress is aangetast.

  • Rust: Zowel fysiek als mentaal. Zoals een oud Belgisch gezegde luidt: “Een duif moet de rui kunnen slapen.”


4. Praktische voederschema’s uit de praktijk

Veel tophokken publiceren of delen nooit hun exacte schema’s, maar er zijn wel richtlijnen die breed gedeeld worden:

  • Basis: rijke mengeling met nadruk op erwten, bonen en kleinzaad.

  • Aanvulling: 2-3 keer per week oliehoudende zaden en biergist.

  • Supplementen: geregeld mineralenmix, grit dagelijks vers aanbieden.

  • Extra’s: groenten (spinazie, witlof) of kruiden (oregano) als natuurlijke stimulans.

Een Belgische schrijver beschreef het eens mooi: “De rui is de periode waarin een liefhebber zijn duiven leert kennen bij het voederbakje. Wie dan goed kijkt, ziet welke duif zich herstelt en welke duif steun nodig heeft.”


5. Medische diepgang: preventie van problemen

De rui maakt duiven vatbaarder voor infecties. Stress, energieverbruik en verzwakte weerstand spelen samen een rol. Daarom pleiten veel dierenartsen voor een preventieve aanpak:

  • Trichomonas: korte, gerichte kuur na het seizoen.

  • Luchtweginfecties: vermijden van tocht en stof, eventueel ondersteunend met natuurlijke middelen.

  • Parasieten: veerluis en schimmels kunnen de rui ernstig verstoren. Regelmatige controle is essentieel.

Dr. Norbert Peeters, een Belgische duivenarts, waarschuwde dat “de meeste liefhebbers hun duiven verliezen in de rui, niet op de vluchten”. Hij doelde daarmee op het verwaarlozen van deze subtiele, maar cruciale gezondheidszorg.


Conclusie

Voeding en herstel tijdens de rui zijn geen luxe, maar een absolute noodzaak voor wie kampioenen wil kweken. Het is de stille fase waarin de echte basis gelegd wordt. Wie investeert in voeding, herstel en zorg in deze maanden, ziet de vruchten plukken zodra de klok weer gaat tikken.


Teaser voor deel 4

"De rui is niet alleen een fysiologisch proces, maar ook een mentale beleving – zowel voor de duif als voor de liefhebber. In het volgende deel verkennen we hoe gedrag, hokmanagement en de ‘mentale rui’ minstens zo belangrijk zijn."