Vroeger leerde ik van pa al het woord "mordant". Ik begreep dat altijd als uitdrukking voor een soort wil om door te gaan, vechtlust, drive of ook wel vitaliteit.
Woordenboeken die geven termen terug als bijtend, scherp, schamper. De laatste ken ik dan eigenlijk weer niet maar de eerste 2 kan iedereen wel plaatsen. Het is nog een keer extra, jezelf verbijten als je daarmee verder komt of de finish haalt. Ook een zeker felheid of scherpte/alertheid zit erin. Met dit laatste kan ik het ook weer plaatsen met wat mijn vader er altijd mee wilde aangeven. Duiven die alert zijn in het hok...
In elk geval lastig meetbaar en aan de buitenkant moeilijk of niet te beoordelen. Wel af te leiden uit gedrag. Bijvoorbeeld hoe een duif met hokgenoten omgaat of hoe met de melker.
Ik vind het wel een mooie term. In België vast nog wel vaker gebruikt. Bij duivenmannen nog altijd wel gangbaar.