Onze kinderen hebben nogal eens te maken met een virusaanval. Dat kan zijn griep of verkoudheid maar oo zo veel meer nog. En van de bovenstaande dan ook nog eens vele varianten.
Naar mijn idee geldt dat ook voor duiven. Vooral de jongen moeten die ondergaan om weerstand op te bouwen. Dat is nu eenmaal de natuur. We zijn 'gewend' met antibiotica te kuren. Dat helpt niks tegen de virusaanval maar zorgt ervoor dat (bij)verschijnselen beperkt blijven.
Voorbeeld: aan 1 kant natte ogen. Nagenoeg iedereen had jongen die dat kregen. Dat is een virus dus moeten ze ondergaan. De gezondste jongen in topforme zijn amper vatbaar voor zo'n virus. Pakken het misschien wel mee maar zijn er niet zichtbaar ziek van.
Anderen meer maar komen er over heen zonder veel getob. Stel je geeft antibiotica in enige vorm, dan nog heeft zo'n dier het virus te verwerken maar de zogenaamde klinische verschijnselen - het aan 1 kant dikke oog - beperk je ermee. Niks meer en niks minder.
Donkerder hok? Ja, dat helpt. Net zoals een zonnebril helpt als je zelf zoiets hebt. Lichtinval prikkelt het ontstoken oog op zo'n moment teveel waardoor de klinische verschijnselen te lang blijven.
Ik denk dat meer dan we willen duiven moeten uitzieken. Een virus moeten doormaken dus. Wel kort op de bal spelen zou ik zeggen. Duiven moeten snel opknappen uit zichzelf of we moeten beoordelen of ingrijpen noodzakelijk is om de klinische verschijnselen te tacklen.
Elke week iets tegen ornitose-achtige problemen geven, is eigenlijk gewoon zorgen dat ook al hebben ze iets zoals een virus onder de leden, ze zo min mogelijk last daarvan hebben en ondertussen gewoon van een vluchtje thuis kunnen blijven komen. Nodig of niet, zeker voor het onzekere. Te begrijpen maar helaas met de bijwerking die 'resistentie' heet.