Duiven met honger hebben behoefte aan energie. Duiven kunnen enorm goed schakelen tussen energie uit eten en uit verbranden van opgeslagen energie. Het is de kneep - zeker op de verdere vluchten - om duiven die energie opslaan toch hongerig te houden. Immers, dan kunnen we ze nog meer energie in de vorm van vetten op laten slaan.
Hoe sneller het metabolisme gaat (de interne motor zogezegd, of de verbranding), hoe makkelijker er op bovenstaande grip is te krijgen.
Lekker theoretisch natuurlijk maar daar zit wel de crux.
We kennen toch zeker de situatie waarbij we de duiven niet meer voldoende 'aan de vreet' kunnen houden.
Het metabolisme 'zegt' de duif dan dat ze vol genoeg zit en op een soort onderhoudsdosis kan blijven teren. Opzwiepen van dat metabolisme is dan noodzaak om ze aan het eten (vullen) te krijgen. Zo oud als de duivensport is, doen we dat met 1) hormonen 2) middeltjes en 3)trainen.
Weduwschap of nestspel doet veel met de hormoonspiegel van een duif en dus ook diens metabolisme. (Ook de metale toestand wordt hier beinvloed.)
Middeltjes kunnen het metabolisme op helpen zwiepen, denk aan jodium bijvoorbeeld.
Trainen, vlieguren maken, doet verbranden. simpelweg omdat het energie verbuikt en het metabolisme, de interne motor dus 'zegt' weer meer nodig te hebben!
Je kunt er nog heel veel meer letters aan wagen maar in een notedop en jip en janneke-taal is dit het toch wel.