1001 nachten is een wereldberoemd sprookje...
Dit is berichtje 1001 op mijn blog. Geen sprookje, geen fabeltje of sterk verhaal. Sinds de start is dit inmiddels mijn 1001e post zoals dat heet op een blog. Mijn gedachten belevingen en wat dies meer zij publiceer ik op mijn blog. Het is geen dagboek, ook geen opiniemakend media-iets. Het is mijn blog over postduiven!
Zo'n 150 lezers per dag.
Bijna 3500 vorige maand en in totaal een dikke 135.000 bezoekers.
Veel vaste lezers die me scherp houden en die ik zeer waardeer.
Ik heb nog puf genoeg om met regelmaat een stukje te schrijven, dus ik ga er nog wel even mee door!
-------------------------
Gisteren de jongen gelapt. JP nam ze mee. Ze deden er flink te lang over. Dus geen rechte lijn gevlogen, wel tempo. De jongen van JP doen dit 1-2x per week en die weten een prima rechte lijn aan te houden. Zodoende doen die er flink korter over... de mijne gisteren dubbel zo lang als zijn duifjes. 5 minuten na elkaar gelost en een enorm verschil.
Deels ervaring uiteraard en deels dommigheid als je het mij vraagt.
Iedereen kent wel de situatie dat die ene goede duif altijd de zelfde route aanhoud, hij/zij komt immers (nagenoeg) altijd uit de zelfde hoek aangevlogen van een vlucht.
Die rechte lijn moeten ze - als je het mij vraagt - ook als 'opleerklad' leren ontdekken en eenmaal te pakken dan moet die inslijten.
Ze orienteren denk ik op vaste punten, zoals grote objecten (wegen/ watertorens enz). Kleinere objecten kan natuurlijk ook best... dat is het fijnslijpen van de route. Eerst de grotere dan de kleinere zaken, hoofdlijnen eerst, daarna de fijnafstemming.
Oude duiven meegeven met jongen die je opleert kan dit proces versnellen. En na veelvuldig opleren moet elk individu min of meer dezelfde route af weten te leggen. (verkeerd aanleren kan denk ik ook trouwens).
Je leest wel eens van lappen na een moeilijk verlopen vlucht. Zelfvertrouwen aanleren. Volgens mij past dat bij bovenstaande. Immers door omstandigheden flink van de oude vertrouwde route afgeweken. Weer even collectief die route vliegen geeft weer vertrouwen.
Nu weet ik niet of die marathonduiven over deze zelfde kam kunnen worden geschoren. Die hoeven immers niet te presteren op 80 km sprint. Een marathonatleet traint ook niet de 100m sprint! Orienteren is wellicht belangrijker. Die kan door wind gedreven en afhankelijk van de route door Frankrijk (denk aan Marseille versus St Vincent) zomaar 100 tot 200 km westelijker of oostelijker aan het vliegen zijn. Een sprinter is van zijn flapper maar dat fondkanon moet kalm blijven en doorgaan, orienterend op huis aan!
Mijns inziens is het op zijn minst een deel van de verklaring waarom Chateauroux in Belgie zo'n ramp werd. Die sprinters zijn compleet van het pad af. Die fondduiven ook maar zijn dan minder moe en minder van slag. Wat doen die? Die orienteren dan toch weer nauwkeuriger op huus an en hebben nog de kracht in het lijf om dat vol te houden. (geen wet van meden en perzen maar matched met meerdere fondmannen).
In 1 van de artikelen over Chateauroux staat ook dat men vreest voor de toekomst van de duiven die retour komen. Dat zouden nooit geen goede duiven meer worden. Zo ken ik ook de uitspraak dat als een duif ooit 1x Barcelona heeft gedaan (zeker een zware) dat je die best dan vooral op Barcelona kan blijven spelen. Alsof die duiven dan op hun oerkracht en -instinct vertrouwen. Kalm blijven, krachten sparen en doordieselen, orienterend naar huis.
De sprinters die als het ware krachten hebben verknald op zo'n extreem zware rampvlucht, zijn uiteindelijk ook pas teruggekeerd thuis op dit OER-iets, dat ze allemaal nog altijd in zich hebben. Ik vind het wel wat hebben, deze gedachtenlijn.
Kun je er verder wat mee?
Tuurlijk wel en tuurlijk niet...
Het geeft te denken!
Nog een tip die ik kreeg van Kenneth over opleren:
Leer ze in kleinere groepjes op, 10 of zo.
Kans op ongelukken is dan ook kleiner omdat de achterste in zo'n klein groepje die ene staaldraad ook nog wel op tijd ziet.
Verder over lappen: zeker weten maken de duiven dan meer tempo dan wanneer ze thuis rondjes draaien. Het is een soort krachttraining dus. Deze krachtpatsers houden dus ook zaterdags langer een hoog tempo vol... en zijn de tragere diesels zomaar 100 m/m voor bij de finish!