De eerste duifjes zijn nu geringd. Zo ver gaat het als
vanzelf. Ik was verrast dat er een witpen bij een koppel tussen zat terwijl bij
dat koppel zelf geen sprake is van witte pennen of veren. Terugslag? Moet haast
wel want ik heb geen doffers met witte pennen die die dame kunnen hebben
verleid. Vind ik op de één of ander manier altijd erg boeiend… alsof dat iets
beters brengen gaat dan eentje met de kleurtjes van pa en ma. Gebaseerd op niks
bijzonders maar weer zo’n voorbeeldje van de manier waarop we de duivensport
beleven en alweer uitkijken naar een nieuwe crack.
De praktijk leert dat vele duifjes helaas niet zo goed zijn
als we hopen, sterker nog, eigenlijk niets waard zijn.
Die hoop dat het toch net wel zo zou zijn dat die ene een
crack is of worden zal, maakt ons ook weer zwak… we houden ze immers door en
geven een tweede, derde of zoveelste kans. Disciplineer jezelf en selecteer uit
want 1 ding is zeker: de meesten zijn niet die goede of laat staan die crack
waar je zo naar uitziet!
Verder niet zo veel te melden… deze week wordt alles geprikt
en zijn ze er in dat opzicht klaar voor.
De 1e april is hier een vlucht uit Roosendaal (40
km) maar dat ga ik laten schieten… massaal op 40 km is gekkigheid. 40 km is
prima maar niet met iets van 500+ duiven die in een breedtefront van meer dan
30 km naar huis moeten.
Dat er overigens als volop individueel wordt gelapt zie ik nu
en dan als er een klad duiven aan het koersen is…mooi man, het staat te
beginnen!