Nogal wat melkers geven me bijval over mijn stukje van het kwijtraken van de 2 duiven op de eenhoksrace. Vooropgesteld wil ik geen slecht verliezer zijn. Senior vertelde me immers al vroeg dat als je in de duivensport wil slagen, je tegenspoed geduldig moet leren dragen! Het geeft toch wel wat te denken dat er toch wel een soort begrip is dat er duiven uit worden gehaald en uiteindelijk verdwijnen maar dat zou dan zijn naar privé hokken...
Nog eens meedoen zal ik onder een andere naam doen, geen dijk van een stamboom meeleveren maar dan maar een vereenvoudigde versie meegeven. Plus op mijn blog zal ik erover zwijgen. Daarmee hoop ik uit te sluiten wat de geruchtenmachine verspreid.
Hier is het ergste achter de rug. Komende weken gaat de verenbende en het stro eruit. Netjes en droog de late herfst en winter in. Ik ben erg content met mijn jaarlingen van ‘19 maar ook de lichting van ‘20 geeft enkele erg leuke duiven. Het team latere jongen is ook zeer naar wens. Bij het ruimen van het stro ook de ruiming van de B-keuzes. Seizoen 2021 here we come!